Een belangrijk onderdeel van de hand is de carpale tunnel. Dit is een soort gootje dat gevormd wordt door de handwortelbeentjes. Daaroverheen ligt een stevige band. Door de tunnel lopen negen pezen en de medianus zenuw. Wanneer deze zenuw in de verdrukking komt en klachten geeft, is er sprake van het carpale tunnelsyndroom.

Zenuwen sturen de spieren aan en zorgen voor gevoel in de hand. Er bevinden zich drie belangrijke zenuwen in de hand: de medianus, ulnaris en radialis. Elke zenuw zorgt voor een ander stukje van de hand. Wanneer één zenuw problemen geeft, kan dit zorgen voor tintelingen, een doof gevoel of uitval van spieren in een deel van de hand.

Daarnaast zijn er heel veel spieren, gewrichtsbanden en pezen in de hand te vinden. Spieren zijn structuren die samentrekken of ontspannen, dit laat toe dat de beenderen in de hand kunnen bewegen ten opzichte van elkaar. De pezen zijn de structuren die uit de spier ontstaan en vervolgens op en in de botuiteinden gaan vasthechten. Ze zorgen voor een stevige overgang tussen het spierweefsel en het bot.

De ligamenten (gewrichtsbanden) en de bindweefselstructuren zorgen voor een verbinding tussen de verschillende beenderen onderling. Ook bij spieren spreken we over intrinsieke en extrinsieke spieren. Intrinsieke spieren zijn kortere spieren die beginnen en eindigen in de hand. Dit zijn bijvoorbeeld de spieren die ervoor zorgen dat we de vingers kunnen spreiden en sluiten. Extrinsieke spieren zijn een stuk langer zijn. Zij beginnen in de onderarm en lopen dan met lange pezen over de hand, vooral naar de vingers. Dit zijn bijvoorbeeld de spieren die de pols en de vingers strekken en buigen.

Er zijn drie soorten beenderen in de hand en pols:

• De falangen: 14 in totaal, deze beentjes zitten in de vingers zelf. Iedere vinger heeft er drie, de duim heeft er maar twee.
• De metacarpalen: 5 die samen de middenhand vormen.
• De carpale beenderen: dat zijn de 8 beentjes die de pols vormen. Deze beentjes staan langs de ene zijde in verbinding met de metacarpalen en aan de andere kant met de onderarmbeenderen, de radius (spaakbeen) en de ulna (ellepijp).

De bovengenoemde spieren moeten worden gestimuleerd door zenuwen. Aan de binnenzijde van de arm bevindt zich in de bovenarm een groeve waardoor de ulnariszenuw loopt, die bij een elleboogstoot een tinteling veroorzaakt in de ringvinger en de pink. De radialiszenuw loopt onder de spieren langs de buitenkant naar de onderarm, terwijl de medianuszenuw langs de voorzijde naar de onderarm loopt.

De laatste belangrijke structuren in de elleboog zijn de aders en slagaders, die instaan voor het overleven van de weefsels in de arm. Zij bevloeien onder andere de spieren en de beenderen. De oppervlakkige aders vormen een ideale plaats om bloed te trekken, terwijl de diepe aders en de slagaders samen lopen en veilig beschermd worden door de omliggende spiermassa.

Een gewricht kan niet actief bewegen zonder de juiste spieren. De bicepsspier verzorgt het buigen van de arm ter hoogte van de elleboog, terwijl de tricepsspier instaat voor het strekken. Ook belangrijk zijn uitsteeksels, zowel aan de binnenkant als de buitenkant van de bovenarm, waar de buigers en de strekkers van de vingers aanhechten. Aan het achterste uitsteeksel van de ellepijp hecht de strekspier (tricepspees) zich vast aan de elleboog.

Het ellebooggewricht is opgebouwd uit drie beenderen: de bovenarm, het spaakbeen en de ellepijp. Naast hun onderlinge gewrichtsvorming vormen het spaakbeen met het radiuskopje en de ellepijp ieder op zich ook nog een gewricht met de bovenarm. Je kan dus spreken van drie gewrichten binnen het éne ellebooggewricht. Deze complexe opbouw laat toe de arm te strekken, te buigen en te draaien om de lengteas. Het omliggende kapsel en de ligamenten verzorgen een groot deel van de stabiliteit van het gewricht.